Ilaçet e gjumit kanë famë shumë të keqe: ato konsiderohen të rrezikshme dhe shkaktojnë varësi. Por për njerëz me pagjumësi kronike këto substanca janë shpesh e vetmja zgjidhje.
Vuajtjet e Anne Marie-se nisen para 19 vjetësh: atë nuk e zinte gjumi. "Ishin 19 vite plot vuajtje", tregon ajo. "Pagjumësia është një barrë e rëndë. Njerëzit, që nuk vuajnë prej saj, nuk janë në gjendje të kuptojnë se çfarë do të thotë kjo."
Pagjumësia filloi pas vdekjes së nënës së saj. Anne-Marie kujton ende sot momentet, kur preku trupin e pajetë të nënës. "Nuk e dija që trupi i njeriut mund të ishte aq i ftohtë. Ishte tronditëse." Natën rrinte zgjuar, nuk ishte në gjendje të mbyllte sy.
Pas disa ditësh iu drejtua mjekut. "Isha aq e rënduar emocionalisht, sa qava në klinikë."
Anne-Marie është sot 68 vjeç dhe jeton në Lohmar, në afërsi të Bonit. Asaj i duhet një gjysmë ore për të treguar për gjithë mjekët, te të cilët ka qenë gjatë 20 vjetëve, kanë qenë shumë. "Por asnjëri nuk arriti të më ndihmojë."
Më në fund ajo gjeti një rrugë për ta përballuar sëmundjen: çdo mbrëmje merr një çerek tablete gjumi. "Para dhjetë vjetësh mendova: ose do pish tani këtë tabletë, ose do të vdesësh. Gjumi është i rëndësishëm po aq sa ushqimi dhe uji."
No comments:
Post a Comment